Prolog ~ Destiny

~ Cień zbliżał się powoli do mężczyzny, który w obronie stanął przed Eliz i ich małą córeczką. Pięciolatka przerażona trzymała sukienkę mamy.
- Eomma!- Krzyknęła na widok upadającej kobiety- Eomma, Andwae!

Krople krwi, jeden strzał , płacz malutkiego dziecka...to wszystko rozległo się po małej, cichej uliczce w jedną noc. Jej ojciec nie wiedział co zrobić, szepnął jedynie "Uciekaj Jin". Malutka nie chętnie wykonała polecenie ojca, jednak zrobiła to. Z załzawionymi oczkami biegła przed siebie, potknęła się o mały kamyk a swoją główka walneła o próg budynku...potem widziała już tylko ciemność

                                                         ~*~

-Znów ten sen?- Zapytała czarnowłosa – Od 12 lat śni Ci się on kilka razy w tygodniu.

-Pearly, mam już 17 lat- Zaczęła brunetka- Czy mogłabym także już pójść we własny świat, nie chcę wiecznie być w domu dziecka.

-Tif...skarbie, miałam Ci to powiedzieć jutro na kolacji, ale- Nastolatka podeszła bliżej opiekunki- Rozmawiałam już na twój temat z dyrekcją, znaleźli dla Ciebie miejsce.

-Jejku!Naprawdę?!-Krzyczała zadowolona dziewczyna.- Gdzie ? Kiedy mogę jechać?

-Seoul, Korea- Powiedziała z uśmiechem.-Udało mi się spełnić twoje marzenie .

Gong przytuliła swoją opiekunką, na informacje o tym że za 3 dni ma lot do swojego wymarzonego miejsca prawie nie zemdlała. Teraz , mimo swojego losu Tiffany mogła spełnić swoje marzenia , przednią otworzył się nowy świat, pełen kolejnych marzeń.

Eomma *- Mamusiu/ Mamo

Andwae- Nie

~*~

Wiem, prolog krótki, jednak mam nadzieję że was zachęci do dalszego obserwowania mojego bloga. Pierwszy rozdział już  w sobotę!

Gomawo za 11 obserwatorów!

Hwaiting!